بشر طی زمان های گذشته تا به امروز آسیب ها و ضرر های بسیاری به محیط زیست وارد کرده است . تولید انبوه و گسترده ی پلاستیک ها و پلی استایرن ها توسط انسان ها باعث آسیب های فراونی به محیط زیست و آلوده شدن محدوده نفتی شده است.فعالیت های بشر همچنین باعث انتشار فزاینده دی اکسید کربن و گرم شدن کره ی زمین شده که این موضوع نیز در بردارنده بلایای طبیعی همچون خشک سالی ها و سیل وایجاد الگوی نامنظم اقلیمی شده است . تمامی این زیان ها بدست بشر بوجود آمده و راهکار جلوگیری از آن ها نیز بدست بشر می باشد . برای مقابله با این آلودگی ها می توان تولید و دفع پلاستیک ها را به مقدار زیادی کاهش داده و به جای کیسه های تجزیه ناپذیر و آلوده کننده ی محیط زیست ، کیسه های تجزیه پذیر طراحی و تولید نمود . برای ظروف یک بار مصرف غیر قابل تجزیه نیز می توان ظروف گیاهی یک بار مصرف به کار برد.
زیست تخریب پذیر به تمامی موادی گفته می شود که وقتی در طبیعت رها می شوند به وسیله ی فعالیت موجودات زنده به ریز واحد های سازنده خود تجزیه شده و در محیط اثری از خود بر جای نمی گذارند . تجزیه بیولوژیکی به پروسه ای گفته می شود که طی آن میکروارگانیسم ها مواد را تبدیل به زیست توده ، دی اکسید کربن و آب می کنند که در واقع مواد برای تغذیه میکرو ارگانیسم ها به کار برده می شود . و به همین جهت برای آنها پیشوند زیست را قبل از تخریب پذیر به کار می برند . برای تعیین زیست تخریب پذیری مواد استاندارهای متفاوتی وجود دارد ولی به طور کلی به تجزیه ۶۰ تا ۹۰ درصدی مواد طی دو الی شش ماه گفته می شود . زباله های زیست تخریب پذیر با رها شدن و دفن شدن در محیط زیست آسیبی به محیط زیست وارد نمی کنند و در کوتاه مدت تجزیه می شوند . مواد غیر نفتی که در طبیعت ساخته می شوند معمولا از مواد گیاهی یا منابع حیوانی ساخته می شوند این قبیل مواد که شامل کاغذ ها و سبزیجات و برخی فوم های پلاستیک می باشند از موادی چون نشاسته ذرت تشکیل می شوند .
مواد تجزیه شوند بعد از مدتی در محل های دفن زباله ناپدید می شوند و هیچ اثر سمی از خود بر خاک باقی نمی گذارند . البته باید این نکته را نیز در نظر گرفت که زباله های تجزیه شونده را در محیط هایی دفن کرد که اکسیژن کافی در خاک وجود داشسته باشد که موجب تجزیه ی زباله ها گردد. در غیر این صورت از زباله ها در شرایط نبود اکسیژن ، گاز متان گلخانه ای که پتانسیل گرمایشی آن ۸۶ برابر بیشتر از دی اکسید کربن می باشد آزاد شده و در نتیجه آسیب به مراتب بیشتری به محیط زیست خواهد زد .
پلاستیک ها و نایلون ها و ظروف یک بار مصرف پلاستیکی از جمله ی مواد غیر قابل تجزیه ای می باشند که آسیب های فراوانی به محیط زیست وارد می کنند . دلیل غیر قابل تجزیه بودن این زباله ها طویل بودن طول مولکول پلی مر و پیوند قوی بین مونومر های آن ها می باشد که تجزیه آن ها به وسیله موجودات تجزیه کننده مشکل می باشد و در صورت تجزیه شدن هم به حدود ۵۰۰ سال زمان نیاز می باشد .
.
بیشتر بخوانید: چرا باید زباله ها را تفکیک کنیم ؟ ، آشنایی با تکنیک های جدا سازی زباله ها ، اهمیت زیست محیطی مدیریت ضایعات ، اثرات زیست محیطی دفن زباله ها
.
علاوه بر باقی مانده ی غذاها و میوه ها و سبزیجات که به راحتی تجزیه شده و تبدیل به کود یا کمپوست می شوند بشر توانسته به جای کیسه ها و ظروف یک بار مصرف غیر قابل تجزیه محصولات جایگزین جدیدی تولید کند که از محصولات گیاهی ساخته شده و در طبیعت نیز قابل تجزیه می باشند . استفاده از ظروف کاغذی یا گیاهی یکبار مصرف به جای ظروف پلاستیکی یک بار مصرف یکی از راهکار های کاهش محصولات پلاستیکی غیر قابل تجزیه می باشد . علاوه بر این افزودنی های زیست تخریب پذیر tdpa تولید شده که محصولی علمی و مقرون به صرفه ای هستند که به تخریب و تجزیه پلاستیک ها در طبیعت سرعت می بخشند . این مواد زمانی که به محصولات پلاستیکی اضافه می شوند کنترل عمر آن ها را بر عهده می گیرند و با قرار گرفتن در معرض نور ماورا بنفش و درجه حرارت بالاو تنش های مکانیکی و میکروارگانیسم های موجود در خاک شروع به تخریب می کنند .
محصولاتی که حاوی ماده ی افزودنی tdpa می باشند در تماس با مواد غذایی کاملا بی ضرر و سازگار بوده و مورد تایید سازمان های آمریکا و اروپا می باشند و کود آلی حاصل از آن ها نیز هیچ اثر سمی بر روی گیاهان و حیوانات ندارند .
تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر pha نوع دیگری از راهکار ها می باشند که در جهت حفاظت از محیط زیست ارائه شده است . این نوع از پلاستیک ها پس از این که دور ریخته می شوند ظرف یک الی دو هفته به آب و کربن دی اکسید تبدیل شده و از بین می روند . در پلاستیک های pha ، از باکتری های خاکزی همانند Ralstonia eutrophus استفاده می شود که تا ۸۰ درصد از توده زیستی خود قادر به انباشتن پلی مرهای غیر سمی و تجزیه پذیر پلی هیدروکسی آلکانوات pha هستند . PHA ها عموما از زیر واحدی به نام بتاهیدروکسی آلکانوات و به واسطه مسیری ساده با ۳ آنزیم از استیل – کوآنزیم A ساخته شده و معروفترین آنها پلی هیدروکسی بوتیرات PHB می باشد .
موارد اشاره شده بخشی از راهکارهایی است که برای جلوگیری از تخریب محیط زیست اندیشیده شده و در بسیاری از کشورها نیز اجرا می شود ولی با این وجود اکثر مواد پلاستیکی مورد استفاده، اغلب از نوع مواد غیر قابل تجزیه می باشد که آسیب های فراوانی به محیط زیست وارد می کنند و این راهکارها متاسفانه هنوز جایگاه اصلی خود را پیدا نکرده اند .
.
هدف تیم درشو ،ترویج اندیشه سبز برای دستیابی به زمینی پاک می باشد، ما را در این راه یاری کنید.